-Piše: Ljiljana Popović Moškov

Ogroman entuzijazam ovih dana zahvatio je veliki broj građana Crne Gore, nakon jasne i nedvosmislene odlučnosti trojice lidera da mijenjaju tridesetogodišnji sistem vladanja koji je uspostavio DPS.

Krivokapić, Bečić i Abazović kao nikoji lideri do sada imaju i iskazuju odgovornost prema svim građanima Crne Gore koji su glasali za suštinske promjene, a ne za puku smjenu vlasti.

Takvu čvrstu orijentaciju trojice pomenutih lidera pokazao je i potpisani sporazum kao i prihvatanje formiranje ekspertske vlade u kojoj će na najvažnijim funkcijama sjedjeti stručni i kompetentni ljudi koji će posao obavljati profesionalno i u interesu cijele zajednice, a ne u interesu partije koja ih je delegirala. Svima je jasno da Crna Gora ne može izgraditi demokratsko društvo i ući u zajednicu evropskih država ako ova pobjeda bude značila „i poslije DPS-a opet DPS”, odnosno ako i nova većina bude nastavila da vlada po sistemu koji je uspostavio i nadograđivao upravo DPS u poslednjih 30 godina. Ako se funkcije i pozicije budu dijelile prema izbornim kvotama i partijskim ljudima čija je jedina kvalifikacija koja ih preporučuje ta što su lojalni pripadnici jedne partije, Crna Gora će opet imati zarobljene institucije, samo ovoga puta od neke nove većine.

Trojica lidera koalicija koje su osvojile većinu jasno su rekli NE takvom sistemu upravljanja, ali se postavlja pitanja koliko su doprinos tom pozitivnom kursu spremni da daju niže partijske strukture i pojedini predsjednici opštinskih odbora partija koje su na lokalnoj razini osvojili vlast i trebalo bi da budu dio nove lokalne većine? Postavlja se pitanje da li čitav projekat „demontaže sistema” može biti uspješan ako mali lokalni „moćnici” ne budu htjeli da mijenjaju matricu vladanja i ostanu i dalje privrženi vladanju u lokalnim samoupravama po principu podjele opštine na „partijske feude” na čijem čelu će biti nekompetentni ljudi i partijski poslušnici.... Zar takav odnos disbalansa u principima izbora kadrova, a time i načina upravljanja na državnoj i lokalnoj razini, neće biti odraz neodgovornog i neprincipijelnog stava političkih grupacija koje po dubini ne budu uspjele ili ne budu htjele da se izbore sa svojim lokalnim čelnicima.

Lokalni partijski funkcioneri nesporno moraju prekinuti sa dosadašnjim načinom dijeljenja opštinske vlasti i partijskog kadriranja ako se istinski zalažu za promjene u društvu. U suprotnom, mi ćemo i dalje imati zarobljene institucije a samo će se partijske grupacije na vlasti mijenjati.

Da li će se ovako nešto dogoditi biće poznato pri formiranju nove opštinske vlasti u Budvi i Kotoru, kao i u drugim lokalnim upravama u kojima su opozicione snage ostvarile ili će ostvariti pobjedu.

Odgovornost na političkim funkcionerima svih nivoa je ogromna, a vrijeme pred nama će pokazati ko je i koliko dorastao aktuelnom trenutku.

---